Alanya en omgeving

Vandaag ook weer echt een heerlijke dag gehad met een excursie naar (een dorpje bij) Alanya.

Vanochtend moesten we al vroeg klaarstaan. Om 8:20 werden we opgehaald. Met in totaal 3 bussen (en 110 mensen) sterk gingen we naar een basisschooltje. Daar werd ons alles verteld over het onderwijs in Turkije en kregen we een paar Turkse woordjes te leren (die ik - schaam schaam - alweer vergeten ben. Wat me wel is bijgebleven is de absolute held hier in Turkije die het huidige onderwijs (en veel meer) mogelijk heeft gemaakt. Atatürk. Een van de barmeisjes hier heeft zijn naam op haar arm getatoeëerd staan... Hij is (zoals ik het heb begrepen) voor Turkije wat Simon Bolivar voor Bolivia is...

Daarna heb we een plattelands huisje bezocht en kunnen zien hoe de mensen hier echt leven. Vergeleken met ons rijke westen nog heel primitief. En ik durf zelfs te zeggen; nog primitiever, simpeler dan ik het in Bolivia heb meegemaakt. Maar, daarbij moet ik wel zeggen, de mensen schijnen daar tevreden mee te zijn. En primitief leven hoeft niet altijd te betekenen dat ze ook arm zijn. De eigenaren van het huis dat we bezochten hebben, hadden nog een lap grond waar menig boer hier in Nederland nog jaloers op zou zijn...

Vervolgens hebben we nog een Moskee bezocht. Het viel me op hoe licht en kleurig het daarbinnen was. Een heel verschil met het vaak donkere, bombastische en imposante interieur van 'onze'  (en dan vooral Katholieke) kerken. Ik kan me dan ook bijna niet voorstellen dat een moskee, zo licht en vrolijk, een plek is waar bijvoorbeeld de extreme sharia wordt verkondigd. Waar haar jegens het westen en/of homo's vandaan komt. Het lijkt echt heel erg tegenstrijdig. Voor mij leek het echt een 'tempel' van vrede. Een gevoel dat ik nog wel eens in gebouwen van 'Het Apostolisch Genootschap' heb gekregen (maar dat meer vanwege mijn eigen achtergrond), maar nog nooit in een kerk heb gehad.

Onze gids, een Turkse die zelf in haar tienerjaren is bekeerd tot Christen) legde ook iets uit over hoe religie hier in Turkije beleefd wordt. Bij haar verhaal moest ik heel sterk aan Mona Eltahawy - een vrouw die ik tegenwoordig op Twitter en Facebook volg - denken. Zij staat voor een heel liberale Islam met een belangrijke geëmancipeerde rol van de vrouw. Een standpunt waar ik heel veel bewondering heb.

Na de lunch hebben we - vrij snel - gelunched in een 'Kasteel' op een schriereiland van Alanya. Daarna hebben we nog een boottochtje gemaakt over zee. Vanwege het weer, was het water iets omstuimiger dan normaal en werden er ook een aantal mensen, waaronder een van onze begeleidsters, behoorlijk zeeziek. Halverwege heeft de kapitein ook besloten om terug te keren. Maar; niet voordat we nog een kleine stop hadden gemaakt, zodat de echte liefhebbers nog even konden zwemmen.

Bij terugkomst in het hotel kwam meteen die ene duitser naar me toe. Hij had een 'dame voor me geregeld' en ik moest me om half 8 bij de bar melden en dan zouden we met zijn viertjes gaan eten. Erg gezellig en erg goed voor mijn Duits, maar verder... Het feit dat ik hier mijn blog schrijf, zegt genoeg ;-). Gelukkig!