Vandaag zit mij iets dwars. Het jeukt, het kriebelt, het irriteert en het knaagt. Iets dat in België is gebeurd en waar ik dus sowieso al geen enkele invloed op heb. En waarbij ik ook het gevoel heb dat ik er eigenlijk geen te hard oordeel over moet hebben. Wie ben ik om de toestand in een ander land te beoordelen. Alsof het in Nederland zo lekker loopt allemaal...
Hier in Nederland hebben we al een paar keer een dergelijke zaak gehad. De Puttense moordzaak; 2 mannen die jarenlang in de gevangenis hebben gezeten dankzij een of andere vage sleeptheorie. Waarvan achteraf onomstotelijk bleek dat die klinkklare onzin was. De levenslange gevangenisstraf van Lucie de Berk, die uiteindelijk nergens op gebaseerd, en dus onterecht, blijkt te zijn. Vergeet ook niet Ina Post, die (althans voor mijn gevoel) nog geen week geleden haar verhaal deed bij Pauw en Witteman. Ook pas jaren nadat zij haar straf had uitgezeten. Haar leven verwoest, want afgezien van de gevangenisstraf; probeer nadien nog maar een baan te krijgen.
Rechterlijke uitspraken over zaken die niet 100% bewezen zijn. Veroordelingen op basis van aannemelijkheid ipv onomstotelijk bewijs. En toen de zaken dienden, was het al duidelijk dat er sprake was van slechts aannemelijkeheid. Het lijkt wel alsof de rechterlijk macht liever iemand onschuldig in de gevangenis heeft, dan het risico loopt iemand perongeluk schuldig vrij te spreken.
Waar is de harde statement gebleven, die zegt dat iemand onschuldig is, totdat het tegendeel bewezen is. Wie zijn rechters dat zij mensen zonder onomstotelijk bewijs tot jarenlange gevangenis kunnen veroordelen. En wie zijn de officieren van justitie, dat zij mensen voor de rechter slepen, terwijl zij zelf eigenijk wel weten dat ze hun zaak niet volledig rond hebben. Dat er gaten zitten in hun bewijslast. En dat zij dus de schuldvraag eigenlijk alleen maar aannemelijk kunnen maken.
Nu speelt er in België dus zo'n zaak. De parachutemoord. Weer een vrouw, die zonder hard bewijs, veroordeeld wordt. Op basis van motief en de beredenering dat ze de enige is die het gedaan zou kunnen hebben. Terwijl, als ik de nieuwsberichten hoor, er meerdere mensen een motief zouden kunnen hebben, er meerdere mensen zijn die de daad zouden kunnen hebben begaan en nog erger; het niet eens 100% zeker is dat het slachtoffer het beoogde slachtoffer was.
Let wel; ik zeg niet dat de bewuste dame onschuldig is. Ik wil ook geen kritiek leveren op de wijze waarop in België recht gesproken wordt. Maar ik maak me wel zorgen. Er is een kans dat er weer iemand onschuldig achter de tralies verdwijnt. En daarmee een leven onterecht volledig verwoest wordt...
Ik hou me vast aan één lichte troost; zowel in Nederland als in België kennen we gelukkig geen doodstraf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten