Vaccinerend

'Overheid moet kind beschermen tegen ouder' kopt NU.nl. En mijn gedachten gaan naar de talloze keren dat kinderen welke bij Jeugdzorg bekend zijn toch nog slachtoffer van een ouder die volledig de weg kwijt is. Met alle (vaak ook onterechte) kritiek naar Jeagdzorg tot gevolg.

Maar nee, wat bedoeld wordt, is dat ouders verplicht moeten worden gesteld hun kinderen in te laten enten. Ik heb daar even heel erg veel moeite mee. Nog niet zo lang geleden stond de sociale media vol met berichten over de schadelijke gevolgen van sommige vaccinaties, waar kinderen vaak hun hele leven lang last van kunnen hebben. Of deze berichten waar zijn, weet ik niet. Maar als dergelijke informatie op je afkomt, heb je naar mijn idee als ouder het recht om dat serieus te nemen en een afweging te maken. Welk risico vind je erger; de kans dat je kind mazelen krijgt (en dat heel misschien niet overleeft), of de kans dat je kind de rest van zijn leven last van allerlei vage klachten blijft houden?

Mag je als overheid ouders verplichten om kinderen willens en wetens te vergiftigen? Nee toch? Als je als ouder het idee hebt dat vaccinatie echt schadelijk is, dan moet je als ouder ook daarnaar kunnen handelen.

De taak van de overheid is hier niet om met regels en verplichtingen te komen. De taak van de overheid is ervoor te zorgen dat de vaccinaties 100% veilig zijn en ouders daarvan te overtuigen door hen te informeren over hoe zij dat heeft vastgesteld. En vaccinaties die niet 100% veilig zijn direct stop te zetten.

De ouders die momenteel in opspraak zijn vanwege het niet laten inenten van hun kroost, doen dit vanwege een (naar mijn idee) nogal extreme en zeer kortzichtige religieuze overtuiging. Daar mag je van denken wat je denken wil, maar (gelukkig) hebben we een grondwet waar dit in geregeld is. Je mag denken wat je denken wilt. Ook hierin is het, naar mijn idee, de taak van de overheid om ouders te overtuigen dat hun ideeën extreem en kortzichtig zijn en niet passen in onze samenleving. Je kan en mag deze mensen echter niet verplichten om tegen hun overtuigingen in te gaan. Net zo min als dat deze mensen anderen kunnen opleggen te leven naar hun geloofsregels.

Ingrijpende beslissingen zoals schoolkeuze en wel of niet vaccineren, of donorschap, kunnen niet door kinderen zelf genomen worden, maar gaan hun wel persoonlijk aan. Dat kan best een dilemma zijn. Wat voor het ene kind goed is, kan voor het andere kind schadelijk zijn. Omdat elk kind anders is, andere behoeftes heeft en anders reageert op zijn omgeving, moet de verantwoordelijkheid voor dat soort keuzes liggen bij diegenen die het kind het beste kennen. De ouders dus. En niet de overheid. Wat de overheid wel mag doen, is de ouder op het hart te drukken dat deze altijd in het belang van het kind moet handelen.