Dubbel

Ik ben al jaren lid van een koor. Mensen die me enigszins kennen weten dit maar al te goed, omdat ik regelmatig reclame maak dit koor (www.hwso-hak.nl) en ook regelmatig roep dat we (nog steeds) meer mannen nodig hebben. Met dit koor (gesteund door een orkest) verzorgen we elk jaar 3 concerten in niet de minste locaties van Nederland. Mijn deelname aan dit koor (zowel de repetities, als de concerten) geven mij veel plezier en voldoening. Ik hou met hart en ziel van de muziek die we maken. Tuurlijk doen we wel af en toe iets wat ik (in eerste instantie) iets minder vind. Maar meestal, als de concerten naderen, gaat ook die muziek bij mij leven...

Het repetoir is overwegend klassiek. Een paar jaar geleden hebben we meegedaan aan een theater productie en daarbij ook enigszins aan de popmuziek geroken, maar verder altijd klassiek. Meestal vrij onbekende stukken van bekende componisten.
Zodra ik na een (zware) repetitie in mijn auto stap, gaat het roer om. Dan heb ik wel even genoeg gehad van de klassieke stukken waar we als koor ons op stukbijten en dan wordt het voor mij tijd voor het echte werk. Zware metalen! Savatage, Therion, Within Temptation... Als het maar even flink knalt. Het liefst draai ik (bij mooi weer) mijn raampjes daarbij open, zodat mijn mede koorleden ook even goed wakker worden geschud, terwijl ik wegrijd. Dit heeft me al meerdere keren een meewarrige blik opgeleverd.

Toch is er nog nooit iemand naar mij toegekomen met de opmerking; Hee, je houdt toch zo van metal? Wat doe je hier dan? Waarom blijf je niet bij je eigen muziek? Blijkbaar is het vrij normaal dat je, net als ik, van twee (of meerdere) soorten muziek kan houden. En dat je de ene soort muziek kan zingen, terwijl je normaal de ander soort muziek beluistert.

In een vorig kabinet werd er nogal moeilijk gedaan door een specifieke politicus over het dubbele paspoort van 2 kabinetsleden. En ook in het huidige kabinet schijnt het dubbele paspoort van een staatssecretaris nogal wat stof op te doen waaien. Maar wat is het probleem nou eigenlijk? Waarom zou iemand die ergens anders geboren is, maar hier al jaren woont en zijn (of haar) plek actief inneemt geen bijdrage mogen leveren aan ons land? En wat maakt die dubbele paspoort dan uit? Stel dat de bewuste stas afstand doet van haar dubbele nationaliteit. Zou ze daarmee ook afstand doen van haar geboorteland? Haar gevoel voor haar 'wortels' daarmee kwijt raken? Ineens geen banden meer hebben met haar familie en vrienden daar? En is het zo erg dat die gevoelens en banden er zijn?

Doe normaal zeg! Net zoals ik van zowel heavy metal als klassiek kan houden, mag een staatssecretaris van mij dit land dienen, terwijl ze ook nog steeds haar banden met haar geboorteland onderhoudt. Ik ga er zomaar vanuit dat het haar functioneren absoluut niet in de weg zal staan. En een ieder die het daar niet mee eens is; in de Nederlandse weg geldt nog altijd dat je onschuldig bent tot het tegendeel bewezen is. Succes met bewijs verzamelen ;-)....