Toen ik nog vrij jong was had de band Guns 'n Roses 2 hits kort achter elkaar in de top 40 staan. De een stond bol van het nodige gitaargeweld. De ander was een hele rustige, accoustische ballad.
Een paar jaar later werd de band Extreme bekend door het nummer More Than Words. Fans van dit nummer renden enthousiast naar de platenzaak en kochten het album waar dit nummer op stond zonder het eerst te onderwerpen aan een goede luisterbeurt. Voor velen wachtte thuis een onaangename verrassing.
Hardrock en Metal bands staan wel vaker garant voor de meest prachtige ballads. Hoe harder de band, hoe mooier de ballad lijkt het wel eens. Luister maar eens naar het verschil tussen Metal Militia en het overbekende Nothing Else Matters
Dat van zacht naar hard binnen één nummer ook net zo makkelijk kan hebben de heren van Metallica bewezen met het prachtige, intense en iconische 'One'. Een nummer dat het verhaal vertelt van een soldaat die ernstig gewond raakt. Hoewel hij lichamelijk in coma lijkt, registreert zijn brein alles wat er om hem heen gebeurt. En erger; terwijl de doktoren ervan overtuigd zijn dat hij niets kan horen of voelen, lijdt de man de meest vreselijke pijnen en wenst hij maar één ding; te sterven. Een wens die hij, door de staat waarin hij verkeert, niet kan uiten.
Welke band zich de hardste band ter wereld mag noemen is een punt van discussie. Wie de wikipedia pagina over dit onderwerp er op na slaat, kan echter om één feit niet heen; de band Manowar wordt het vaakst genoemd.
https://en.wikipedia.org/wiki/Loudest_band_in_the_world
Hard staat dan wel vooral voor het volume tijdens concerten. En niet persé voor het soort muziek. Want hoewel Manowar best goeie metal maakt, zijn er zeker bands te verzinnen die heavier kunnen.
Maar toch; Manowar heeft wel (meerdere) prachtige ballads op hun naam staan. Waaronder deze 'Master of the Wind'
Een andere metal band die een paar enorm goeie, intense, ballads op haar naam heeft staan is Steelheart. Deze band is overigens ook verantwoordelijk voor een groot deel van de muziek in de film Rock Star, over een rockzanger die ingelijfd wordt door zijn favoriete band en daar de keerzijde van het leven van een rockartiest leert kennen.
Bij mijn eigen favoriete band Savatage hoef je in elk geval niet voor veel rust te komen. 'Silence hung like death' wordt in dit nummer gezongen. Nou, ik hoor het niet.
Maar een goede, intense ballad weten ze wel te maken.
En eerlijk is eerlijk; Ook met alleen piano en zang weet Savatage zanger Jon Oliva iets prachtigs neer te zetten.
Maar goed, als ik echt wil ontspannen, moet ik het uiteindelijk toch niet bij de metal en/of hardrock bands zoeken, hoe goed ze ook zijn. De echte relaxstand vind ik eerder met (bijvoorbeeld) Deva Premal en Miten. Mijn persoonlijke favoriet van hun is het prachtige 'So much magnificence'.
Simon and Carfunkel hebben de stilte proberen te vangen in hun prachtige 'Sound of Silence'. Een nummer dat momenteel weer actueel is dankzij een prachtige cover van (werderom een) metal band Disturbed. Voor deze blog hou ik het bij het orgineel.
Slechts 1 fluit. Heel veel zachter krijg je het in de muziek niet.
Of toch? In 1952 componeerde John Cage een zeer indrukwekkende muziekstuk onder de naam 4:33, geschreven voor een willekeurig instrument of combinatie van instrumenten. Ik heb, om enigszins terug te komen op de eerder gevolgde lijn in dit blog, gekozen voor deze death metal versie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten